Ma 14-04

Het zou een ochtend van dopen worden maar dat werd het helaas niet
we hebben tot 13:00 thuis gewacht helaas maarja.
We zijn daarna naar een neef van mijn vader gegaanAdrie heet hij.
We hebben wat bijgeklets en we hebben hem het evangelie uitgelegd.
Hij stond er voor open en luisterde aandachtig.
Zelf zit ie in een wat moeilijke situatie, hij heeft nog maar
één been.
Nadat we hem de geschriften vannuit de bijbel hebben
laten lezen.
Gingen we bidden voor de heilige geest, en in de tweede
keer bidden hoorde we zijn tong veranderen de eerste keer
ook al een beetje maar in de tweede keer was het duidelijker.
We hebben hem de noodzaak van het dopen vertelt en hij nam het
in overweging.
Hij wil de dingen niet doen en dan niet afmaken.
Als hij er voorgaat wil hij er ook helemaal voor gaan.
Dat is natuurlijk een mooie instelling.
We gaan morgen nog een keer langs om even een bijbel langs te
brengen en kijken of hij ook gedoopt wil worden.
We wachten af wat er gaat gebeuren.
Daarna zijn we even naar tante Marlene geweest om wat vis te eten en wat
bij te kletsen.
Rond 16:40 gingen we naar de opa van Marvin en de vader van Juliette
een broeder en zuster uit de gemeente in Nederland.
Hij bracht ons naar de oma van de andere tak van de familie van Marvin.
Ook hebben we tegen haar getuigd ze was wederom geboren vertelde ze.
We hebben ook nog samen voor haar voeten gebeden.
Toen gingen we een huis verderop bij een neef kijken van de vader van Juliette.
We hebben kort het evangelie aan hem en aan ik denk zijn vrouw vertelt en samen voor een genezing gebeden.
Ze stonden open voor het woord alleen waren we er te kort om verder op het evangelie in te gaan.
Of om te bidden voor de Geest helaas.
Toen werd het zo langzaam aan ook donker en tegen een uur of 19:00 hebben we Cheyenne de dochter van Steven opgepikt.
Waarop we vervolgens naar tante Marlene haar huis hebben gegeten het was weer heerlijk.
Na een uurtje daar te hebben gezeten brachten we haar weer naar huis en zijn
we zelf ook naar huis gegaan.
Nog even met z'n tweëen vurig in tongen gebeden en toen was het bedtijd.